Rubondo Island - Rubya Hospital

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een blog heb geschreven.
Tijd gaat snel, wanneer je het leuk hebt.
Afgelopen weken druk bezig geweest met mijn kwaliteitsopdracht over infectie preventie, dus vandaar dat het even duurde voordat ik weer een blog schrijf.
Vorig weekend zijn we naar Rubondo Island geweest. Dit is een eiland in het Victoriameer, waar allemaal wilde dieren te bewonderen zijn. Zoals nijlpaarden, krokodillen, olifanten, giraffe en heel veel herten. We gingen na een reis met taxi en dalla dalla, gingen we met plastic bootje naar het eiland.
We meerden aan en zagen gelijk een nijlpaard. Ontzettend leuk. We gingen met een auto naar onze lodge. Onderweg krokodillen, herten, nijlpaarden onze verwachtingen waren erg hoog naar het zien van dit alles.
Om drie uur gingen we een wandel safari doen, we zijn alleen maar herten tegen gekomen en hebben een paar nijlpaarden in het water gezien, wat erg jammer was.
Ook hebben we apen gezien.
Achteraf hoorden we bij thuiskomst dat een groep wandelaars door bijen waren aangevallen, ze zijn in een poeltje gesprongen, maar daar waren ze ook al snel weer uit want er konden nijlpaarden en/of krokodillen in zitten.
Wij zijn ook door moerassig gebied gelopen, waarvan je achteraf denkt gelukkig is het goed gegaan.
De zondag hebben we een boot safari gedaan, het was wat bewolkt wat erg jammer was. Gelukkig hebben we nog wat krokodillen kunnen spotten.
Ook veel zee arenden, en andere vogels.
Ik vond het erg jammer dat we geen giraffe en olifanten tegen zijn gekomen, maar gelukkig is onze safari in Serengeti geboekt. Vier dagen safari, we gaan naar Serengeti, ngorongogo krater, en lake manyara National park. We gaan met 2 andere meiden van onze opleiding, en 3 studenten van het hbo zij zitten in Moshi. Ook erg veel zin in.
Nog een paar weken en het is al zover, dan zit de stage er hier alweer op.
De afgelopen weken was het wat rustiger op de afdeling, er lagen niet veel patiënten. Ook de studenten verpleegkunde kwamen op de afdelingen om stage te lopen, praktijk ervaring op te doen.
Het was erg leuk om ze dingen te leren, maar ook om met ze te discussiëren over wat nou het juiste was om te doen. Ook de leerlingen willen niet alles aan nemen, maar met positieve feedback en herhaling hoe het ook anders kan vinden ze het steeds leuker om dingen van mij te leren.
Ik kan me nog steeds verbazen over bepaalde dingen.
En qua het geven van pijnmedicatie kan hier verbetering plaatsvinden. Of de mensen hebben hier geen pijn. Lijkt mij onmogelijk maar goed.
Waar in Nederland een pijnmedicatie wordt voorgeschreven als tramadol, krijgen de patiënten hier alleen maar paracetamol of diclofenac.
Ook heb ik deze week een bevalling gezien, ook heel bijzonder om mee te maken. Ze vroegen of ik niet wilde helpen, om de baby eruit te krijgen.
Heel anders dan in Nederland, de moeder in spe werd geslagen omdat ze niet hard genoeg perste. Ook werd ze geholpen door heel hard op haar buik te drukken. Uit eindelijk kwam de vacuüm apparaat er bij. Deze is een paar keer losgeschoten maar uit eindelijk toch gelukt.
De knie van het kleine meisje bleek aan de verkeerde kant te zitten, de verpleegkundige vertelde dat de moeder zich schaamde. Met fysiotherapie zou het wel weer goed komen, dachten ze.
Dat was weer een interessant en leerzaam weekje.
Vanmiddag gaan we naar de waterval, zoals nu op de planning staat. Hier in Tanzania weet je het maar nooit, het is altijd afwachten.

Mensen fijn weekend nog,

Dikke tut